International Children’s Games

Er was een dubbele aanloop: die van het team en de organisatie van het toernooi. Vanaf eind 2013 werd begonnen met de voorbereidingen vanuit de gemeente Alkmaar en later Stichting Top Events Regio Alkmaar. Vele tips en kanttekeningen bleken tegen dovemans oren gericht. Pas februari 2015 konden een aantal zaken in gang gezet worden. Ook toen werd er veelal nog tegen een muur van weerstand en een gebrek aan kennis opgelopen

Het team werd enkele weken voor de uiterste inschrijfdatum samengesteld uit judoka’s van Randers de Geus, Hajime, Van der Kolk en drie meiden uit Den Helder en Hoorn van Kenamju. Bij Fitland XL De Geus hebben we een teambuildingsmiddag gehad met een judotraining, klimmen, bowlen en een diner. Daarnaast was er twee weken voor de start van het evenement nog een zogenaamde teampresentatie.

Voor wat betreft de organisatie van het toernooi was het een lange weg vol hobbels en kronkels. Het heeft vele mensen, waaronder voorzitter van Stichting Open Alkmaarse Walter Snijders vele zorgen en hoofdbrekens opgeleverd. Zaken, die ver vooraf toegezegd waren, bleken toch niet geregeld, inschrijfformulieren met verkeerde gewichtsklassen: er kan een serie aan boeken over geschreven worden. Uiteindelijk heeft er door de inspanningen van Walter, Steven Kroon, Hans Kramer, Anke van Dijk, Teun van Etten, René Peereboom, Linda Klaver en Tom van der Kolk toch een toernooi plaats kunnen vinden. Voor de kinderen werd besloten de schouders er nog onder te zetten en dat is gelukt!

Dinsdag 23 juni werd begonnen met de opbouw van de zaal, wat op de woensdag en donderdag qua aankleding nog is afgemaakt.

De judoka’s dienden zich op de woensdag te melden bij De Meent, waar het uitdelen van de teamkleding plaatsvond. Een hele uitzoekerij, maar toch gelukt.

Na een behoorlijke tijd wachten konden we met twee bussen naar het Olympisch dorp bij de Hoornse Vaart. Daar kreeg een ieder zijn accreditatie en sloeg de schrik een beetje toe bij de slaapaccommodaties. Volgens een aantal kenners: militaire barakken met 500 sporters en coaches per tent, gescheiden door platen zonder deur... Toch werden al zeer snel contacten gelegd en afspraken gemaakt over het ruilen van trainingspakken na de sluitingsceremonie.

Door onduidelijkheid over kamerindelingen bleef het ’s avonds nog zeer lang onrustig, omdat er behoorlijk wat teams zonder slaapplaatsen waren. De Nederlandse coaches zijn met bedden gaan slepen en zijn maar sporters, coaches en chef de missions gaan (ver)plaatsen.

Donderdag was de trainingsdag en ook de weging.
Het begon echter met een technische meeting. Nadat we eerst verontwaardigd de zwemcoaches met hun schoenen op de mat dienden te wijzen op hun gedrag, werd door Linda de technische bijeenkomst voor de coaches gegeven. De regels en andere zaken werden in het Engels uitgelegd, maar met coaches uit Rusland, Litouwen, Taipei, Macau en Zuid-Korea, die niet altijd evengoed Engels spraken of verstonden werd het een gezellige boel waar uiteindelijk de Japanse benamingen van de wurgingen en armklemmen duidelijkheid gaven. Tevens werden we voorgesteld aan het Griekse ICG lid, die de controle had over het judotoernooi: Dimitris Orfanopoulos. Hij keek zijn ogen uit bij onder andere al de weging.

Na de weging kon er een eindelijk indeling voor het judo gemaakt worden, alsmede de wedstrijdschema’s. Dat laatste nam een halve dag in beslag, maar het toernooi kon van start. De judoka’s kregen tijdens de training gezelschap van de Zuid-Koreaanse judoka’s en zij waren vervolgens vier dagen onafscheidelijk. Hoewel bij een deel van de groep ook de Mexicaanse zwemmers nog erg in trek waren.

’s Avonds was de openingsceremonie, waarvan In het dorp waren de voorbereidingen al te zien. Mexicanen met grote sombrero’s Koreanen in klederdracht en de delegatie uit Joure allemaal op Friese klompen. Van de ceremonie heeft niet alleen een groot deel van de supporters niets meegekregen, omdat de speakers de andere kant van de zaal op stonden en alles gefocust was op slechts één zijde van het Sportpaleis, ook de sporters van team Alkmaar hebben niets meegekregen van het geheel, daar zij buiten moesten wachten om als laatsten de zaal te betreden. Buiten gebeurden echter ook hele mooie dingen. Sporters van verschillende landen die met elkaar op de foto gingen en pins werden gewisseld.
Terug in het tentenkamp bleek opnieuw dat niet alle sporters dezelfde ideeën en kennis hadden over topsport en het belang van (nacht)rust hierin (of kwamen voor een feestje). Gelukkig sliepen de judomeiden met de turnmeiden en was het daar snel stil en rustig.

Vrijdag was dag 1 van het toernooi. Er werd gejudood op één mat, waarbij de wedstrijden onder leiding stonden van Johannes en een groepje Limburgse scheidsrechters. Er kwamen namens team Alkmaar vijf judoka’s in actie. Al snel bleek het niveauverschil in de poules enorm. Zwarte banden uit Korea en Taipei tegenover oranje banden uit Ierland, Zwitserland en Slovenië. Daarnaast verschilden de poulegroottes nogal. Omgeroepen door Thijs Kramer verliep het toernooi vlot. Ondanks een poule met drie gelijk geëindigde judoka’s, die dus opnieuw met elkaar de strijd aan moesten gaan. Het niveauverschil zorgde in ieder geval voor mooie ippons. Kay Poland (1^e) en Mike Vlaar (2^e) behaalden niet alleen de eerste Alkmaarse judomedailles, ook hadden zij gezorgd voor de eerste prijzen van de gehele sportploeg. Anna van Zuilen redde het net niet, ondanks drie ipponoverwinningen werd zij vierde. De meeste verbazing kwam echter op het conto van de Zuid-Koreanen. Hier werd een judoka na een derde plaats even behoorlijk terecht gewezen.In de middag voegden de dames Isabel Wiebers (1^e) en Kayleigh Smit (2^e) nog twee medailles toe aan het toernooi met voor beiden knappe overwinningen op Aziatische tegenstanders uit respectievelijk Macau en Zuid-Korea. De meeste aandacht ging echter uit naar de 131 kg zwaarwegende Kim Min Jong. Hij wist zijn tegenstanders te overmeesteren met prachtige staande ippons.

Rond de klok van drieën was er de eerste prijsuitreiking. Deze werd gedaan door een Zuid-Koreaanse gedelegeerde van de ICG en een Alkmaarse wethouder, die zich niet van zijn beste kant liet zien met zijn houding en weigering zijn schoenen uit te doen op de mat.

Terug in het tentenkamp werd er spontaan besloten tot een huldiging van de medaillewinnaars. Zij werden op een platte kar door een erehaag gereden. ’s Avonds was het tijd was voor discozwemmen of wat rusten. De meeste judoka’s waren te vinden met de Koreaanse judoka’s. Met handen en voeten werden de gesprekken gevoerd over onder andere trainen en school.

De zaterdagochtend stond opnieuw in het teken van uitwisseling. Ditmaal met de turnmeiden op de kamer. Er werd informatie uitgewisseld over de turnpakken, elementen in oefeningen, trainingstijden en de moeilijkheden als iemand links of rechtshandig judoot. Bij de judoka’s was de spanning erg te merken, de vorige dag was immers de toon gezet.

De judozaal was inmiddels omgetoverd tot een arena met twee matten. Ondanks opnieuw een goede speaker in de vorm van Mark van Velzen verliep het toernooi vandaag iets minder gesmeerd, doordat er meer judoka’s bleken te zijn, die niet in het blauw en wit konden verschijnen. Hierdoor aardig wat gedoe met banden. Maar uiteindelijk waren we ook vanochtend eerder dan gepland klaar. Er werden opnieuw vier medailles aan het totaal toegevoegd, met onder andere een bronzen medaille voor Demi Traas. Demi maakte kennis met een zwarte band uit Taipei, die niet tegen judo onder druk kon. Helaas was er na maté een mooie tai-o-toshi tegen. Om het brons werd een Sloveense bedwongen met een houdgreep.

Hessel Moens mocht in de middag het toernooi afsluiten. Hij had niet alleen een grote poule, ook waren er in zijn gewicht de meeste judoka’s met een extreem hoog niveau. Zijn eerste Oekraïense tegenstander was er dan ook een van wereldformaat. Vervolgens werd gewonnen van een Sloveense jongen. Voor een plek in de halve finale moest er gedraaid worden tegen een Ierse jongen. Deze jongen was erg gevaarlijk, maar het gevaar kon op een tactische manier geheel terug gebracht worden. De voorsprong kon Hessel helaas niet vasthouden. Om sneller de mouw te kunnen controleren rende hij naar voren en vloog helaas door de lucht… Hij moet zich tevreden stellen met anderhalve goede partij!

De avond werd doorgebracht in Alkmaar met Kaeskoppenstad en de langste Kaestafel. Na in oktober al uitleg te hebben gegeven over Alkmaars ontzet, was Hessel ook nu een goede gids met onder andere de verhalen waarom mensen met maskers of vooral lange neuzen rondliepen. Het toernooi was ten einde dus slapen werd

Zondags was er een clinic onder leiding van Elisabeth Willeboordse. Naast de ICG deelnemers, waren ook een aantal andere judoka’s van randers de Geus van de partij. Zij hebben lekker gejudood en veel geleerd (waaronder onderschatting van lagere banden uit Oekraïne).

Na de groepsfoto was het tijd om de mat op te ruimen en ’s middags te kijken bij andere sporten. De heren judoka’s trokken naar de voetbal en volleybalteams, de meiden naar het zwemmen.

Na een huldiging van de medaillewinnaars van de zaterdag en zondag was het tijd voor het diner en de sluitingsceremonie. De vermoeidheid begon zeker bij de meiden de tol te eisen. Tijdens de sluitingsceremonie waren er nog weinig personen, die de eigen teamkleding hadden, werkelijk alles werd geruild. Na de sluitingsceremonie was het de hoogste tijd om afscheid van elkaar te nemen en naar huis te vertrekken, waar een ieder nog weken nodig zal hebben het geheel te verwerken.

Wat is het uiteindelijk een mooi evenement geworden. Zowel het judotoernooi als de rest. Met dank aan heel veel vrijwilligers, die zich ondanks alles hebben ingezet voor de kinderen!